به گزارش تحریریه، «شورای روابط خارجی» آمریکا روند انتقال قدرت از بایدن به ترامپ را به قلم «جیمز لیندسی» تحلیل کرده و آورده است:
دونالد ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۴ پیروزی مطلق و آشکاری را به دست آورد. حالا او ده هفته فرصت دارد تا دولت خود را تشکیل دهد.
فرآیند انتقال ریاست‌جمهوری در ایالات متحده، تقریباً در میان دموکراسی‌ها، منحصر به فرد است. اکثر حکومت‌های دموکراتیک پس از انتخاب رهبران جدید، سریعاً اقدامات لازم برای استقرار آنها را انجام می‌دهند. برای مثال، در بریتانیا نخست‌وزیر جدید صبح روز بعد از انتخابات به طور رسمی کار خود را آغاز می‌کند. اما در ایالات متحده، فرآیند انتقال دو و نیم ماه طول می‌کشد.
اما فرآیند انتقال ریاست‌جمهوری در ایالات متحده از دیگر دموکراسی‌ها به شکل مهمی متفاوت است. در بیشتر دموکراسی‌ها، تنها مقامات ارشد همراه با رهبر مستعفی از مقام خود کنار می‌روند و بیشتر دستگاه اجرایی باقی می‌ماند. اما در ایالات متحده، وقتی رئیس‌جمهور از مقام خود کنار می‌رود، نه تنها کارکنان کاخ سفید بلکه وزرا، معاونان وزرا، معاونان ارشد و دستیاران وزرا نیز به همراه با تعداد زیادی از منصوبان سیاسی از مقام خود کنار می‌روند.
بنابراین ترامپ باید در هفته‌های آینده تصمیم بگیرد که چه کسانی را برای پر کردن صدها موقعیت شغلی در کاخ سفید و همچنین حدود ۱۳۰۰ موقعیت دولتی که نیاز به تأیید سنا دارند و بیش از دو هزار منصوب سیاسی که از آنها پشتیبانی خواهند کرد، بگمارد. از آنجا که جمهوری‌خواهان سنا را در جلسه‌ای که در ۳ ژانویه آغاز می‌شود، تحت کنترل خواهند داشت، روند تأیید برای او راحت‌تر خواهد بود. با این حال، فرآیند تأیید همچنان به کندی پیش می‌رود. تکمیل کادر دولت ممکن است تا تابستان طول بکشد. نتیجه این است که دولت ترامپ، مانند تمام دولت‌های قبلی، در آغاز با کمبود نیرو مواجه خواهد بود و در روزهای ابتدایی خود به شدت به کارکنان منصوب کاخ سفید وابسته خواهد بود. این افراد نیازی به تأیید سنا ندارند.
گمانه‌زنی‌های زیادی در مورد اینکه ترامپ چه کسانی را برای پُر کردن پست‌های خود در کاخ سفید و رهبری آژانس‌های مختلف دولت انتخاب خواهد کرد وجود دارد. این انتخاب‌ها اهمیت دارند زیرا در واشنگتن، دی.سی.، افراد نماد سیاست هستند. این موضوع به‌ویژه برای مسائلی که یک رئیس‌جمهور زمان کافی برای نظارت شخصی بر آنها ندارد، صدق می کند. ترامپ در سال ۲۰۱۷ تمایل به انتخاب افرادی همچون ژنرال جیمز متیس و رکس تیلرسون داشت که دیدگاه جهانی مشابه او نداشتند. ترامپ احتمالاً در این دوره از اشتباه مشابه اجتناب خواهد کرد. یک سوال باز این است که، به‌جز انتصابات خاص، آیا منصوبان ترامپ قادر خواهند بود به خوبی با یکدیگر همکاری کنند. برخی از تیم‌های ریاست‌جمهوری بسیار همکاری گرایانه عمل می‌کنند. دولت جورج بوش شاید بهترین نمونه باشد. برخی دیگر، مانند تیم امنیت ملی رونالد ریگان، انرژی زیادی را صرف درگیری‌های سیاسی داخلی کردند.
انتقال قدرت ترامپ در سال ۲۰۱۷ یک فرآیند پر دست‌انداز بود، بخشی از آن به این دلیل که او رئیس تیم انتقالی خود، کریس کریستی، را بلافاصله پس از انتخابات ۲۰۱۶ اخراج کرد و تمام کارهایی که او و تیمش انجام داده بودند را کنار گذاشت. ترامپ در این دوره هیچ اقدام مشابهی انجام نداده است و بی‌تردید خواهان انتقال قدرت آرام است. اما با این حال، هنوز هم ممکن است فرآیند انتقال دچار مشکلاتی شود.
یکی از چالش‌ها این است که وضعیت جهانی نسبت به چند دهه اخیر خطرناک‌تر شده است. رویدادها ممکن است باعث شوند که دولت بایدن تصمیماتی بگیرد که تیم ترامپ آنها را به عنوان محدودکننده و دست‌وپاگیر ببیند. برای مثال، آیت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر عالی ایران، اوایل این ماه اعلام کرد که ایران در واکنش به حمله تلافی‌جویانه اسرائیل در ماه گذشته، «پاسخی قاطع» به اسرائیل و ایالات متحده خواهد داد. اخبار زیادی در مورد اینکه دولت بایدن در حال تلاش برای «ضد ترامپ‌سازی» ابتکارات سیاستی خود است، وجود دارد که می‌تواند بیشتر به بی‌اعتمادی میان دو اردوگاه دامن بزند و انتقال هماهنگ قدرت را پیچیده‌تر کند.
چالش دوم مربوط به این واقعیت است که انتقال ریاست‌جمهوری یک حرکت حساس است. رئیس‌جمهور مستعفی تنها کسی است که مسئولیت‌های قدرت را بر عهده دارد. اما رئیس‌جمهور منتخب و اعضای تیم او ممکن است وسوسه شوند که پیش از شروع رسمی دوره ریاست‌جمهوری خود، در دستورکارشان پیش‌دستی کنند. ترامپ این مشکل را هشت سال پیش تجربه کرد زمانی که انتخاب او برای مشاور امنیت ملی، مایکل فلین، در روزهای پایانی دوره ریاست‌جمهوری اوباما سعی کرد در سیاست‌های ایالات متحده نسبت به روسیه دخالت کند. علاوه بر این، ترامپ در طول کمپین انتخاباتی اخیر خود بارها اعلام کرد که پیش از آغاز دوران ریاست‌جمهوری‌اش، جنگ اوکراین را حل خواهد کرد.
دولت بایدن تأکید خواهد کرد که ایالات متحده در هر زمان تنها یک رئیس‌جمهور دارد و آن رئیس‌جمهور تا ظهر ۲۰ ژانویه آینده، جو بایدن است. اما هرگونه اعلامیه‌ای که ترامپ مطرح کند، چه عمومی و چه خصوصی، ممکن است به‌عنوان سیگنالی تفسیر شود که او به نمایندگی از ایالات متحده صحبت می‌کند.
منبع سوم احتمالی اغتشاش ها این است که ترامپ تا کنون از شرکت در فرآیند رسمی انتقال قدرت که توسط «قانون انتقال ریاست‌جمهوری» ایجاد شده است، خودداری کرده است. بسیاری از کارهای انتقال می‌توانند خارج از این فرآیند انجام شوند، اما یکی از محدودیت‌هایی که نمی‌توان از آن فرار کرد، امنیت اطلاعات است. تا زمانی که فرآیند رسمی آغاز نشود، تیم درحال خروج بایدن در نحوه هماهنگی با تیم ترامپ، محدود خواهد بود زیرا باید از قوانین مربوط به اشتراک‌گذاری اطلاعات طبقه‌بندی شده پیروی کند. ارتباط ناقص تنها مشکلات انتقال را پیچیده‌تر می‌کند، مشکلاتی که در هر انتقال دولتی بین دو دولت جدید و قدیم به‌طور اجتناب‌ناپذیر رخ می‌دهند. همانطور که می‌گویند، وقتی نمی‌دانی کجا می‌روی، سخت است که بدانی از کجا آمده‌ای.
منبع نهایی ناآرامی‌ها می‌تواند پس از اتمام فرآیند انتقال قدرت در تاریخ ۲۰ ژانویه رخ دهد. ترامپ گفته است که طرح F را که هدف آن اصلاح خدمات مدنی فدرال است، دوباره احیا خواهد کرد. این اقدام به او اجازه خواهد داد که صدها نفر، اگر نه هزاران نفر، از کارمندان دولتی حرفه‌ای را اخراج کند. اتحادیه‌های کارمندان دولتی این اقدام را در دادگاه‌ها به چالش خواهند کشید. با این حال، تقریباً مسلم است که آنها در نهایت در این دعوا شکست خواهند خورد. این تغییرات نیرو ممکن است باعث از دست رفتن حافظه نهادی و احتمالاً ضربه زدن به روحیه و عملکرد بوروکراسی شود.
تمام این‌ها دلیلی است که من و «ایوو دالدر» چهار سال پیش نوشتیم که انتقال‌های قدرت ریاست‌جمهوری ایالات متحده پرخطر هستند. با داشتن زمانی معادل ده هفته، این انتقال‌ها «بیش از حد طولانی‌اند تا بتوانند آرامش‌بخش باشند، اما آنقدر هم کوتاه نیستند که بتوانند به طور کامل انجام شوند، و در عین حال دقیقا به اندازه‌ای طولانی‌اند که مشکلاتی ایجاد کنند.» امیدواریم که مشکلاتی که در این دوره به وجود می‌آید، جزئی باشند و به سرعت فراموش شوند.
ترکیب رای‌ها
در حالی که تا شب سه‌شنبه مشخص شده بود که ترامپ به کاخ سفید بازخواهد گشت، بسیاری از ایالت‌ها هنوز در حال شمارش آرا هستند. ('گزارش روز جمعه منتشر شد) انتخابات در ایالت‌های آریزونا و نوادا هنوز نهایی نشده است. نتایج کامل انتخابات تا ماه آینده اعلام نخواهد شد که این موضوع هیچ چیز جدیدی نیست. به نظر می‌رسد ترامپ در مسیر پیروزی در آرای عمومی قرار دارد. این امر او را به تنها دومین نامزد جمهوری‌خواه از سال ۱۹۸۸ تبدیل می‌کند که اکثریت آرا عمومی را به دست می‌آورد، و نخستین فرد از زمان جورج بوش در ۲۰۰۴. به نظر می‌رسد ترامپ آرا خود را در تمامی ایالت‌ها به جز یوتا و واشنگتن افزایش داده است.
اگرچه هیچ شکی در پیروزی ترامپ وجود ندارد، او با یک پیروزی قاطعانه به کاخ سفید نیامد. اما انتظار داشته باشید که او به گونه‌ای حکومت کند که گویی چنین پیروزی بزرگی به دست آورده است.
کمک به ترامپ در این زمینه این است که به نظر می‌رسد او موفق به دستیابی به "تری‌فکتای انتخاباتی" (سه گانه انتخاباتی) شده است. نه تنها کاخ سفید را به دست آورده، بلکه جمهوری‌خواهان در ژانویه کنترل سنا را نیز به‌دست خواهند آورد و احتمالاً مجلس نمایندگان را نیز تحت کنترل خواهند داشت. با وجود اینکه هنوز نتایج انتخابات سنای آریزونا و نوادا اعلام نشده‌اند، جمهوری‌خواهان در سنا حداقل پنجاه و سه کرسی خواهند داشت. این تعداد کمتر از شصت کرسی جادویی است که برای جلوگیری از فیلی‌باسترها نیاز است و به این ترتیب، سنا به دموکرات‌ها مقداری اهرم قدرت خواهد داد.
اگرچه شمارش آرا در برخی ایالت‌ها برای چند روز دیگر ادامه خواهد داشت، به نظر می‌رسد که میزان مشارکت رای‌دهندگان به احتمال زیاد به رکورد مدرن ۶۶ درصدی که در انتخابات ۲۰۲۰ ثبت شد، نزدیک خواهد شد. با این حال، با توجه به اینکه هنوز میلیون‌ها رای دیگر شمارش نشده است، خیلی زود است که نتیجه‌گیری قطعی درباره الگوی رای‌دهندگان داشته باشیم. اما آنچه مشخص است، این است که رای‌دهی زودهنگام به نظر می‌رسد که دیگر یک روند موقتی نباشد. حدود هشتاد و چهار میلیون آمریکایی امسال زودتر از روز انتخابات رای داده‌اند. این تعداد بیش از نیمی از کل مشارکت چهار سال پیش است.
آنچه ترامپ می‌گوید
ترامپ در سخنرانی ۲۵ دقیقه‌ای خود در روز چهارشنبه ساعت ۲:۳۰ بامداد از مارا لاگو، پیروزی خود را اعلام کرد. او قول داد که «با یک شعار ساده حکمرانی کند: وعده‌هایی که داده شد، وعده‌هایی که عملی خواهند شد».(Promises made, promises kept)
ترامپ به طور مختصر در مورد سیاست‌های مهاجرت و دفاعی صحبت کرد. در مورد مهاجرت، او قول داد که «مرزها را ببندیم و بعد اجازه دهیم مردم دوباره وارد شوند. ما می‌خواهیم مردم وارد شوند، اما باید به طور قانونی وارد شوند.» او در مورد امور دفاعی هم گفت: «ما به یک ارتش قوی و قدرتمند نیاز داریم، و به طور ایده‌آل، نیازی به استفاده از آن نخواهیم داشت. همانطور که می‌دانید، در چهار سال گذشته هیچ جنگی نداشتیم، به جز اینکه داعش را در زمانی سریع و رکوردی شکست دادیم.»
ترامپ هیچ صحبتی در مورد چین، اوکراین یا خاورمیانه نکرد. او پس از سوگند ریاست‌جمهوری خود، باید درباره همه این مسائل صحبت کند.
کامالا هریس روز چهارشنبه با ترامپ تماس گرفت تا پیروزی او را تبریک بگوید. سپس او سخنرانی خود را در دانشگاه هاوارد در واشنگتن دی.سی. ایراد کرد.
در حالی که هریس نتیجه انتخابات را پذیرفت، تأکید کرد که «من در مبارزه‌ای که این کمپین را به راه انداخت تسلیم نمی‌شوم — مبارزه؛ مبارزه برای آزادی، فرصت، عدالت و کرامت همه انسان‌ها. مبارزه‌ای برای ایده‌آل‌هایی که در قلب ملت ما نهفته است، ایده‌آل‌هایی که بهترین وجه آمریکا را منعکس می‌کنند. این مبارزه‌ای است که هرگز از آن دست نخواهم کشید.»
آنچه دولت بایدن انجام می‌دهد
تیم بایدن در تلاش است تا قبل از روز تحلیف، ۶ میلیارد دلار کمک امنیتی به اوکراین ارسال کند. آیا آنها موفق خواهند شد یا نه؟ یک سوال باز است. همانطور که «پولیتیکو» اشاره می‌کند: «معمولاً ماه‌ها طول می‌کشد تا مهمات و تجهیزات پس از اعلام بسته کمک به اوکراین برسد، بنابراین هر چیزی که در هفته‌های آینده به راه بیفتد احتمالاً تا زمانی که ترامپ وارد کاخ سفید شود به اوکراین نخواهد رسید و رئیس‌جمهور جدید ممکن است قبل از رسیدن محموله‌ها به مقصد آنها را متوقف کند.»
انتخاب‌های ترامپ
ترامپ «سوزی وایلز» را به عنوان رئیس دفتر خود معرفی کرد. این زن ۶۷ ساله که به پدرش، «پت سامرال» بازیکن سابق NFL و گوینده، کمک کرد تا نوشیدن الکل را ترک کند، از سال ۲۰۲۱ رهبری عملیات سیاسی ترامپ را بر عهده داشت. او از فلوریدا می‌آید و قبلاً برای سناتور «ریک اسکات» و فرماندار «ران دسانتیس» کار کرده است. او اولین زنی خواهد بود که رئیس دفتر ترامپ می‌شود. این مسئولیت کار سختی خواهد بود؛ چرا که ترامپ در دوره اول خود چهار رئیس دفتر مختلف داشت.
آنچه کارشناسان می‌گویند
«پیتر فیور» که در دولت جورج بوش پسر خدمت کرده بود، می گوید که سیاست خارجی ترامپ احتمالاً به چه شکل خواهد بود. او معتقد است که دو چیز روشن است: «اول اینکه... نیروی انسانی سیاست را شکل می‌دهد و گروه‌های مختلف برای کسب نفوذ رقابت خواهند کرد ... اما این بار، گروه‌های افراطی‌تر دست بالا را خواهند داشت ... دوم، ماهیت رویکرد ترامپ به سیاست خارجی — معامله‌گری ساده‌لوحانه — تغییر نکرده است. اما زمینه‌ای که او سعی خواهد کرد نوع خاصی از معامله‌گری خود را در آن پیاده کند، به طرز چشمگیری تغییر کرده است: دنیای امروز مکان خطرناک‌تری نسبت به دوره اول ریاست‌جمهوری او است.»
پولیتیکو از خبرنگاران خود خواست تا پیش‌بینی کنند که چه چیزهایی از دوره دوم ریاست‌جمهوری ترامپ باید انتظار داشت. موضوعاتی که آنها پوشش دادند شامل مهاجرت، تعرفه‌ها، چین، خاورمیانه، اوکراین و تغییرات اقلیمی بودند.
«فارن افرز» از «استیفن کاتکین»، مورخ معروف، خواسته بود تا ارزیابی کند که انتخابات ترامپ چه تاثیری بر آینده قدرت آمریکا خواهد داشت. مانند بسیاری از تحلیلگران، کاتکین تأکید کرد که دوران ریاست‌جمهوری ترامپ می‌تواند به طرق مختلف پیش رود. از یک سو، ترامپ ممکن است «هدیه‌ای» برای چین و روسیه باشد، «چون او از اتحادها خوشش نمی‌آید یا حداقل این را می‌گوید: متحدان تنها بهره‌بردارند... بنابراین ترامپ ممکن است روندی که مسکو و پکن آن را روند ضعیف‌سازی خود می‌بینند، تسریع کند. اما او پیش‌بینی‌ناپذیر است. آنها ممکن است نتیجه معکوس بگیرند. و آنها ضعف‌های خود را هم به وضوح نشان داده‌اند و تصمیمات ضعیفی اتخاذ کرده‌اند، به طور ملایم بگویم.»
پایان/
نظر شما